Żyję, Wrócę i początek 8 rozdziału :)

Moi Kochani!
Przepraszam Was bardzo serdecznie za tą paskudną prawie 2 mc przerwę jaką Wam dałam : ( Ale wpierw brak internetu, potem komputera a teraz brak internetu i komputera (net będę miała od października bo musiałam się przeprowadzić tak że komputer też wtedy będzie już ze mną na stałe)  i jako że wpadłam do rodziców na obiad tak od razu postanowiłam napisać tutaj jakieś krótkie uzasadnienie..
Blog NIE JEST ZAWIESZONY, działa sobie dalej sprawnie, rozdział 8 jest w 87% napisany i dodam go w połowie września- jak zjadę na kolejny obiad ;)

Przepraszam też za brak aktywności na Waszych blogach - nadrobię wszystko, obiecuję, ale dopiero we wrześniu/październiku - nie zapomniałam o Was !!

Jako jakiekolwiek potwierdzenie własnych słów wstawiam początek 8 rozdziału : )


***

- Od kiedy malujesz się do pracy? – zapytał Ethan, obserwując rysującą eyelinerem kreskę Krystynę w łazience.

- A co cię to interesuje? – fuknęła, wyjeżdżając przy okazji poza powiekę. – Kurwa, jebany pędzelek.

- Miałaś ograniczyć przeklinanie. – westchnął, choć nie zrozumiał ani słowa.

- Pierdol się. – mruknęła pod nosem, na co blondyn skrzywił się ostentacyjnie i zaczęła ścierać nieudany makijaż papierem toaletowym

- Denerwujesz się? – zapytał się i podał jej płatki higieniczne. Skinęła lekko głową tym samym jednocześnie odpowiadając na jego pytanie i dziękując za podane płatki. – Będzie dobrze, to nie jest tak że pierwszy raz zajmujesz się takim przypadkiem. – zgromiła go wzrokiem. – No dobrze, może pierwszy raz ale to James ma w tym wprawę, prawda? – ponowne zgromienie spowodowało machniecie ręką Anglika. – Nic już nie mówię, bo się tylko pogrążam.

- Dokładnie. – zmyła nieudane kreski i postanowiła nie próbować ponownie. Sam tusz do rzęs w zupełności wystarczy. – Nie masz dzisiaj wyjazdu w teren?

- Jedziemy z Maxem do pewnej wytwórni zobaczyć jak ten cały Matthew Kent pracuje, wiesz ten co nielegalnie sprzedaje czyjąś muzykę. – wyszedł z łazienki, nalewając wody do czajnika. – Chcesz kawy?

- Po kofeinie mnie nosi, a dziś muszę być spokojna. – narzuciła na siebie skurzaną kurtkę i chwyciła wcześniej zrobionego tosta do ust. – Powodzenia w pracy!

- Wzajemnie. – zdążył odkrzyknąć i usłyszał trzaśnięcie drzwiami.

--

Max stała pod klatką schodową zabiedzonej kamienicy, starając sobie przypomnieć pod którym numerem mieszka jej wspólnik, gdy drzwi otworzyły się z hukiem i wypadła z nich Kryśka z na wpół zjedzonym śniadaniem.

- Hej Max. – dała jej przelotnego buziaka w policzek. – Ethan zagotowuje właśnie wodę na kawę, może się jeszcze na nią załapiesz.

- Dobrze by było. – blondynka przytrzymała nogą drzwi. – Jest 7.30, nie masz przypadkiem na 6?

- Dziś wyjątkowo na 8 ale za to do 18. – skrzywiła się brunetka, wykorzystując pogawędkę na dojedzenie tosta.  – A wy zdążycie w pół godziny przez miasto przejechać?  - Max uśmiechnęła się szeroko wskazując na błękitnego ścigacza zaparkowanego obok krawężnika. – Dobra, więcej pytań nie mam! Lecę, bo się spóźnię.

- Trzymaj się. – machnęła jej ręką Maximiliana i gdy brunetka zniknęła za rogiem zorientowała się że nadal nie wie pod który numer mieszkania ma się kierować. – Kurwa.